(Наис Гамбәрнең шигырь җыентыгына кереш сүз)

Бүген сезгә тәкъдим ителә торган шигырьләрнең авторы 1947 елда Бүләк авылында туган. Ул, Үрәзмәт урта мәктәбенең унынчы классында укыганда, район газетасы редакциясенә беренче шигырьләрен җибәрде. Моның үзенә күрә сере дә бар иде. 1965 елда Казан дәүләт университетын тәмамлаган шагыйрь Рәдиф Гатауллин Үрәзмәттә татар әдәбияты укыта башлады. Рәдифнең поэзиягә шаулар-гөрләп килеп кергән чагы иде. Романтик шагыйрь үзенең укучыларында да әдәбиятка, туган телгә, образлы сүзгә мәхәббәт тәрбияләде, ә күпләрнең күңеленә иҗат очкыны да сала алды. Наис Гамбәров әнә шул очкын «эләккән» егетләрнең берсе иде. Ләкин очкын бер нәрсә, иҗади тормыш, ягъни әдәбиятны яшәвенең төп мәгънәсе итеп карау икенче нәрсә. Аның кебек «шигырьҗене кагылган» егетләрнең күбесе язды, язды да кайдадыр югалды. Юк, минем һич тә аларны гаепләвем түгел. Һәркемнең үз омтылышы, үз мөмкинлекләре. Наис иҗат эшен гомерлеккә сайлады — бу шул гына. Читать далее →

«Таш юлдан безнең авылга җиде чакрым. Ул араны мин җәяү кайтырга яратам.Эчтән генә җырлый-җырлый кайтам. Тургай да сайрый-сайрый оча бит. Канатларын җилпемәсә, сайрый да алмыйдыр әле ул. Мөгаен, ул да, минем кебек, туган ягын сагынып кайтканга шулай җилкенеп сайрыйдыр…
Менә шулай туган авылыма, үткәннәремә, сабый чагыма кайтырга яратам мин. Юл буенда үсеп утырган бер таныш каен очратсам да, куанычы күздән яшь булып бәрә башлый.
Читать далее →

Татарстанның атказанган сәнгать эшлеклесе, якташыбыз шагыйрь Харрас Әюпне Татарстанның Г.Тукай исемендәге Дәүләт бүләгенә тәкъдим иттеләр. Гадәттә, мондый вакытта иҗат кешеләренең башкарган эшләренә йомгак ясыйлар, ниндидер нәтиҗәләр чыгаралар. Мин шагыйрь дә, тәнкыйтьче дә түгел, шунлыктан ул четерекле эшне поэзия өлкәсендә тирәнрәк йөзүчеләргә калдырам. Әмма, Харрасны күп еллар буе белгән, аның белән аралашкан кеше буларак, шундый әһәмиятле көннәрдә аның турында нидер әйтергә күңел кыткылдап тора.

Читать далее →